خبرگزاری کوکچه گزارش می‌دهد که نیروهای پاکستانی شب گذشته به کابل حمله هوایی کردند و این اولین بار در تاریخ است که پاکستان مستقیماً پایتخت افغانستان را هدف قرار داده است. این حمله بی‌سابقه سوالات مهمی را درباره توانایی طالبان برای پاسخگویی مطرح می‌کند، به ویژه با توجه به تعهدات آن‌ها تحت معاهده دوحه و عدم شناسایی بین‌المللی.
بر اساس ضمایم پنهان معاهده دوحه، طالبان اجازه ندارند هیچ گونه توانایی ضد هوایی داشته باشند. علاوه بر این، کنترل چهار فرودگاه اصلی افغانستان—کابل، مزار شریف، قندهار و هرات—به یک کنسرسیوم تحویل داده شده است که توسط یک شرکت اسرائیلی به نام ۴۲، همراه با شرکت‌های آمریکایی و اماراتی هدایت می‌شود. این موضوع توانایی طالبان را برای دفاع در برابر حملات هوایی به شدت محدود کرده است.
عدم مشروعیت داخلی و بین‌المللی طالبان نیز وضعیت آن‌ها را پیچیده‌تر می‌کند. آن‌ها نمی‌توانند در مجامع بین‌المللی شکایت رسمی ثبت کنند و عدم محبوبیت آن‌ها در میان مردم افغانستان توانایی آن‌ها را برای بسیج حمایت محدود می‌کند. علاوه بر این، بسیاری از اعضای بلندپایه طالبان، از جمله وزیر خارجه امیرخان متقی، دارای روابط خانوادگی و تجاری در پاکستان هستند که این موضوع پاسخ شدید را غیرمحتمل می‌کند.
تحلیلگران معتقدند که حمله هوایی پاکستان بخشی از یک استراتژی بزرگ‌تر برای منحرف کردن توجه از مسائل داخلی، به ویژه جنبش‌های جدایی‌طلبانه در داخل پاکستان است. این حمله تلاشی است برای نشان دادن تهدیدات خارجی به عنوان نگرانی اصلی، به جای پرداختن به ریشه‌های ناپایداری در داخل پاکستان.
انتظار می‌رود که طالبان از این حادثه برای اهداف تبلیغاتی استفاده کنند و سعی کنند خود را به عنوان مدافعان افغانستان معرفی کنند. با این حال، توانایی آن‌ها برای اقدامات سیاسی یا نظامی معنادار به شدت توسط تعهدات آن‌ها به معاهده دوحه و عدم مشروعیت آن‌ها محدود شده است.
