به دنبال شرایط بحرانی مهاجران افغانستان و اخراج اجباری آنان از کشورهای همسایه، یک قطعنامه جهانی به منظور محکومیت این اقدامات و حمایت از حقوق پناهندگان به تصویب رسید. این قطعنامه تأکید میکند که اخراج اجباری مهاجران، به ویژه در شرایطی که آنان با تهدیدات جدی جانی و آزار و شکنجه روبرو هستند، به هیچوجه قابل قبول نیست.
در این قطعنامه، کشورهای میزبان به رعایت تعهدات خود بر اساس کنوانسیون 1951 ژنو و پروتکل 1967 فراخوانده شدهاند و بر لزوم احترام به اصل عدم بازگرداندن (Non-Refoulement) تأکید شده است.
همچنین، از سازمانهای بینالمللی بهویژه سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان (UNHCR) خواسته شده تا اقدامات مؤثری را برای جلوگیری از اخراج اجباری و حمایت از پناهجویان انجام دهند.
این قطعنامه همچنین خواستار ایجاد سیاستهای حمایتی از مهاجران و پناهجویان، دسترسی آنها به خدمات بهداشتی و آموزشی و تشکیل کارزار جهانی علیه اخراج اجباری مهاجران است. در نهایت، هرگونه تبعیض و بیگانههراسی علیه مهاجران نیز محکوم شده و بر لزوم ترویج همبستگی بینالمللی تأکید شده است.
این قطعنامه نشاندهنده نگرانیهای جدی جامعه بینالمللی نسبت به وضعیت مهاجران افغان و نیاز به همکاریهای جهانی برای حمایت از حقوق آنان است.