فریاد از عمق بحران: وضعیت ناگوار بیمارستان ملی سرطان در کابل
در شلوغی و سردرگمیهای روزمره، در قلب کابل، بیمارستان ملی سرطان به نماد درد و رنجی تبدیل شده است که صدای فریادهای بیمارانش در سکوتی مرگبار گم میشود. در شرایطی که کمبود پزشک، دارو و امکانات درمانی، بیماران را در نبردی نابرابر با بیماری رها کرده است، هر روز زندگی و امید به بهبودی در چالشهای فراروی این بیماران نازکتر میشود. آیا میتوان در میان این تاریکیها، نور امیدی پیدا کرد؟

بر اساس گزارش روز سهشنبه ۲۳ دلو از بخش منطقهای سازمان بهداشت جهانی، بیمارستان ملی سرطان در کابل با چالشهای جدی در زمینه ارائه خدمات به بیماران مواجه است. این سازمان به روایتهای هولناک زنانی که به سرطان مبتلا شدهاند و تلاش پزشکان متخصص اشاره کرده و وضعیت موجود را “غیرقابل تصور” توصیف کرده است.
سازمان بهداشت جهانی بیان کرده که “در مناطق دورافتاده افغانستان، نبرد خاموش سرطان به عنوان یک دشمن نامرئی در جریان است.” فاطمه، ۴۲ ساله ساکن بدخشان، کمبود امکانات درمانی در روستاها و دشواری مسیر رسیدن به کابل را یادآوری کرده و افزود که بیمارستان با حجم بالای کار و کمبود منابع رو به روست و داروهای سرطانی به سختی یافت میشود.
فرشته رحمانی، پزشک سرطانشناس در بیمارستان ملی کابل، بر لزوم وجود تختهای بیشتر تاکید کرده و گفت که لیست انتظار بیماران بسیار طولانی است. گزارش اشاره دارد که کمبود پزشک، داروهای سرطانی و هزینههای بالا از چالشهای اصلی بیماران سرطانی در افغانستان هستند.
بنیاد مبارزه با سرطان افغانستان نیز از افزایش مبتلایان به سرطان و مرگومیر ناشی از آن ابراز نگرانی کرده و اعلام کرده است که سالانه حدود ۱۹ هزار و ۴۵۰ نفر در افغانستان به این بیماری مبتلا میشوند که از این تعداد ۱۴ هزار و ۷۴۶ نفر جان خود را از دست میدهند. سرطان به عنوان یکی از شایعترین علل مرگ و میر در جهان، به خصوص پس از بیماریهای قلبی در افغانستان، شناخته میشود.
وزارت بهداشت حکومت طالبان پیش از این نیز اعلام کرده بود که تعداد بیماران سرطانی در افغانستان افزایش یافته است.