با گذشت بیش از سه سال از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، میلیون‌ها زن و دختر در این کشور هنوز از حق آموزش محروم هستند. ثریا روشن، فعال حوزه آموزش، در اظهاراتی نگران‌کننده خاطرنشان کرد که محدودیت‌های شدید بر آموزش و کار زنان، همراه با سرکوب گسترده آن‌ها، وضعیت را برای دختران افغان وخیم‌تر کرده است.
ثریا روشن با اشاره به تأثیرات این محرومیت‌ها بر زندگی روزمره زنان، تأکید کرد که «سرکوب زنان به معنای سرکوب جامعه به‌طور کلی است». وی از جامعه جهانی خواست که این وضعیت را نادیده نگیرد و به حمایت از حقوق زنان افغان ادامه دهد.
فعالان حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی نیز بارها از طالبان خواسته‌اند تا محدودیت‌های موجود را لغو کرده و حق آموزش را برای زنان و دختران دوباره برقرار نمایند. این درخواست‌ها برای بهبود وضعیت انسانی و اجتماعی در افغانستان اهمیت بالایی دارد و امید به آینده‌ای بهتر برای نسل جدید افغان‌ها را تداعی می‌کند.
نوجوانان دختر افغان با آرزوهای بزرگ و امید به آینده، به دنبال حق آموزش خود هستند، اما وضعیت کنونی چالش‌های متعددی را برای آنان ایجاد کرده و آینده بسیاری از آن‌ها را در ابهام قرار داده است.
محرومیت آموزشی دختران در افغانستان نه تنها عواقب منفی برای فردای زنان این کشور دارد، بلکه تهدیدی جدی برای رشد و توسعه جامعه جهانی نیز محسوب می‌شود. جامعه جهانی باید به این وضعیت توجه کرده و تلاش کند تا حقوق زنان افغان را به‌عنوان حقوق انسانی و اساسی به رسمیت بشناسد و آن‌ها را از محرومیت نجات دهد.
