آنانیکه مردم افغانستان را به این روز رساندند و رفتند حرفی ندارم. روی سخنم به انسان هایست که هنوز شرف و وجدان در وجود شان زنده است.
همه با چشم سر میبینیم که هر روز فقر، تنگدستی، ناتوانی، بیکاری، تهدید، توهین، تحقیر و اجازه نیافتن دختران برای رفتن به مکاتب روح و روان مردم ما را آزار میدهد.
اگر برای کمک به یکدیگر دست بکار نشویم روزهای بدتر و دشوارتر از این هم در انتظار مان خواهد بود. شاید بعضی ها ناامید باشند و بگویند که نمی توانیم مردم را کمک کنیم، اما این حرف اشتباه است، اگر واقعآ تصمیم و اراده کمک را داشته باشیم از طرق مختلف میتوانیم هموطنان خود را کمک نماییم… بطور مثال:
۱- در قدم اول باید تلاش نماییم تا از طریق آنلاین با ایجاد کورس های مختلف برای دختران که آنها را طالبان از آموختن درس و تعلیم منع قرار داده است بپردازیم تا از درس و تحصیل باز نمانند.
۲- امروز باید به داد آن عده خواهران خود برسیم که تحت توهین و تحقیر قرار دارند و تلاش نماییم تا به آنها دست کمک و یاری دراز کنیم.
۳- همچنان نیاز جدی مردم مظلوم ما در ایام زمستان که بدون شک هوا سرد میباشد به مواد سوختی نیاز است، هر یک ما باید در حد توان به هموطنان نیازمند خود کمک نماییم تا در کنار گرسنگی از سردی هوا جان خود را از دست ندهند.
۴- اگر بخواهیم کمک کنیم میتوانیم از دسترخوان خود یک نان برای فقیری بدهیم.
همچنان اگر توان اقتصادی نداریم حداقل بالای مردم ناچار خود دست ترحم و شفقت بکشیم. من باور دارم اگر من و تو کمک نماییم به یقین خانه ای که چراغی برای روشن کردن ندارد روشن میشود. با کمک من و تو کسی که لقمه ی نانی برای خوردن ندارد لقمه ی نان پیدا میکند.
به هر صورت ما با دوستان زیادی در تماس هستیم که انشاالله و به یاری خداوند بزرگ حساب های بانکی طوری باز میشود که از دید طالبان محفوظ باشد تا نتوانند حساب را مسدود کنند. چون همه میدانیم که آنها در توزیع کمک ها هم برخورد دوگانه خواهند داشت.
تلاش مینماییم تا با یک شیوه ی درست از طریق اشخاص و افراد مورد اعتماد که به دوستان معرفی خواهیم کرد و به حکم وجدان و صادقانه کمک ها را به نیازمندان برسانیم.
این روزها میگذرد، اما انسانیت و بزرگی را که شما در همچون مواقع در حق مردم مظلوم انجام میدهید فراموش نمی شود.
